Nie wszystkie filmy świąteczne muszą kończyć się romantycznym połączeniem między głównymi bohaterami, a jeśli jakikolwiek film to udowadnia, to jest to Jingle Bell Heist od Netflixa. Oczywiście, to dobrze znany motyw w filmach świątecznych, ale zdarzają się sytuacje, gdy jest on wciśnięty w narrację, która go nie zasługuje. W rzeczywistości miło byłoby zobaczyć więcej przyjacielskiego klimatu w tym gatunku, a Jingle Bell Heist ma wszystko, co potrzeba, aby zrealizować takie zakończenie, ale upiera się przy wyciskaniu obowiązkowego dramatycznego pocałunku na końcu, kiedy platoniczny klimat byłby znacznie lepiej dopasowany. Cóż, mogłoby to nawet dać początek świątecznej franczyzie, gdyby tylko chcieli, ale oto jesteśmy.

O czym jest ‘Jingle Bell Heist’?

Jingle Bell Heist to typowy film o napadzie, który dzieje się w okresie świątecznym, a pora roku jest tak nieistotna dla fabuły, że nie budzi w widzu zbyt wiele radosnego ducha. Akcja rozgrywa się w Londynie, gdzie mamy amerykańską pracownicę sklepu, Sophię (Olivia Holt), i lokalnego technika z podejrzaną przeszłością, Nicka (Connor Swindells), którzy spotykają się, ponieważ wcześniej zajmował się systemami zabezpieczeń w sklepie i poprzez kamery, do których nadal ma dostęp, widzi ją kradnącą pieniądze z firmowej kasy. W zasadzie szantażuje ją do zawarcia umowy korzystnej dla obu stron: przeprowadzają napad na sklep i dzielą się pieniędzmi, aby mogła opłacić prywatną opiekę medyczną dla swojej hospitalizowanej matki, a on mógł udowodnić swojej byłej partnerce, że jest stabilnym i odpowiedzialnym ojcem dla ich córki.

Mam nadzieję (szczególnie biorąc pod uwagę plakat, który wygląda obiecująco dowcipnie), że ten film będzie całkiem zabawny. W końcu to święta, a ta historia Robin Hooda o zabieraniu bogatym i dawanie biednym powinna rozweselić nas małych ludzi żyjących w niepewnych czasach ekonomicznych. Ale ten film jest płaski. Prawie nie dostajemy humoru, bardzo mało akcji, biorąc pod uwagę, że to film o napadzie, a biorąc pod uwagę jego zakończenie, nawet nie ma ani śladu romansu. Żaden z tych elementów nie jest wspierany przez mniej niż inspirujące występy obu głównych aktorów. Olivia Holt, której postać ma przechodzić przez głęboko poruszające zmagania, oferuje niemal całkowicie pozbawioną emocji interpretację, najwyraźniej zadowoloną z bycia ładną twarzą przekazującą zerowe uczucia. Connor Swindells wypada lepiej, ale między nimi nie ma żadnej chemii ani żadnej dobrej atmosfery, jakiej można by oczekiwać od filmu świątecznego. Wydaje się, że reżyserzy castingowi dostali zadanie znalezienia jednego mężczyzny Brytyjczyka i jednej Amerykanki w wieku dwudziestu kilku lat, wybrali dwóch z kapelusza i uznali to za wystarczające.

Postacie drugoplanowe kradną show od głównych bohaterów

Bogu dzięki za urokliwą i magnetyczną Lucy Punch, która pojawia się w połowie filmu jako opulentna żona właściciela sklepu. Ta kobieta mogłaby założyć elegancką sukienkę i przeczytać menu restauracyjne i jakoś uczynić to zabawnym. Choć dostajemy jej zdecydowanie za mało, dostarcza ona ostrości i tego „uderzenia”, którego ten film desperacko potrzebuje i jest osobą odpowiedzialną za jedyną zabawną chwilę. Z bogatym sprytem, który opanowała w Lemony Snicket’s A Series of Unfortunate Events, błyszczy jako podwójnie zdradzająca femme fatale i wydaje się, że film zaczyna stawać się interesujący dopiero wtedy, gdy ona zostaje wrzucona do tej w przeciwnym razie niezdarnej mieszanki. Niestety to tylko tokenowy wysiłek i akcja szybko wraca do naszych dwóch głównych bohaterów.

Sklep departamentowy, czerpiąc inspirację z wielkiego Miracle on 34th Street, okazuje się być tak silnym tłem świątecznym jak zawsze i jest pięknie stylizowany na tę okazję. Jeśli już coś, chciałbym aby więcej akcji miało miejsce tam. Zespół projektowy naprawdę trafia w estetykę miejsca — od dekoracji po mundury pracowników — i wydaje się, że trochę więcej magicznej energii mogłoby zostać wywołane, gdyby akcja bardziej skupiała się na samym sklepie. Oferuje tło pełne zabawnych postaci — od innych sprzedawców po ochroniarzy — i mogłoby ustawić właściciela sklepu, pana Sterlinga (wspaniały Peter Serafinowicz) jako bardziej imponującego złoczyńcę. Ale jak na razie bardziej charakterystyczne postacie są relegowane do tła, podczas gdy większość akcji toczy się bez większej charyzmy.

Rozumiem, że amerykańska publiczność cieszy się z odrobiny brytyjskiego wpływu, ale staje się to trochę irytujące jak wiele tych przedstawień medialnych — szczególnie filmów świątecznych — wydaje się pisać brytyjskość z amerykańskiego punktu widzenia lub przynajmniej takiego który nie ma pojęcia o tym jak naprawdę wygląda brytyjska kultura i życie. W ciągu ostatnich dwóch tygodni widziałem dwa nowe filmy świąteczne z brytyjskimi postaciami o imieniu Nigel — obaj byli w wieku dwudziestu kilku lat. Mogę pewnie powiedzieć wam że nigdy nie spotkałem Nigela poniżej 60 roku życia a jeśli taki istnieje to musi być dlatego że jego rodzice go nienawidzą. Podobnie Nick ma mieszkać w kiepskiej sytuacji mieszkaniowej w Londynie ze swoim przyjacielem a podczas gdy zdjęcia zewnętrzne budynku rzeczywiście pokazują mały blok mieszkań komunalnych wnętrza są wysokich sufitach pięknie urządzonym penthousem który zdecydowanie nie pasuje do rzeczywistości. Biedni młodzi ludzie mieszkający w Londynie dzielą sypialnie na Boga! Nie mają salonów wielkości domu udekorowanych ogromnymi zbiorami płyt i perskimi dywanami. Może bardziej byśmy współczuli sytuacji Nicka gdyby wyglądało na to że faktycznie żyje w niskiej jakości warunkach ale szczerze mówiąc wygląda bardziej niż komfortowo szczególnie według londyńskich standardów. Pokażcie mi nieogrzewane pudełko gdzie żyje na mikrofali fasoli a jego oddech jest widoczny wewnątrz a może będę bardziej zainteresowany.

Nigdy nie spodziewałem się wiele po tym świątecznym filmie Netflixa ale mógł być znacznie lepszy niż to co ostatecznie otrzymaliśmy. Zdecydowanie zabawni złoczyńcy powinni odegrać większą rolę tak samo jak sklep a materiał powinien być bardziej skoncentrowany na komedii dostarczonej przez aktorów którzy mają więcej talentu do tego. Gdy ten napad byłby zakończony mogliby go rozwinąć w kontynuacje gdzie co roku rozpoczynałaby się nowa operacja. Szkoda że ten film tak bardzo zawodzi.

Jingle Bell Heist jest teraz dostępny do oglądania na Netflixie w USA.